Laatste week

Beste lezers,

 

Met weemoed schrijf ik de laatste belevenissen over de baanbrekersperiode van 2 maanden.  De laatste week werd gevuld met afscheid nemen van de mensen die ik afgelopen maanden dagelijks of wekelijks bezocht. Gelukkig is er voor de Russische zuster iemand die mijn dagelijkse werk, het weer leren lopen, over neemt.

 

De hele week verliep anders dan anders. In Nederland hebben we héél af en toe een enorme stortbui, hier hadden we de afgelopen week 2 dagen onáfgebroken zo’n enorme hoeveelheid regen, stromend als rivieren over de dalende wegen.

Aangezien de meeste autorijders nauwelijks rekening met ons hielden in deze overstroming kwamen we dus regelmatig thuis alsof we gekleed een bad hadden genomen.



Mét de regen gierde de wind over Jerusalem, veel bomen moesten het ontgelden, sommige straten waren bezaaid met takken en hele bomen waren ontworteld en namen hekken en zelfs lantaarnpalen mee. Overal in de straten lagen “doorgeslagen” paraplu’s zodat de shops goede zaken deden.

Donderdagochtend werden we verrast door een dik pak sneeuw, vanuit ons huis zagen we een witte Olijfberg, overweldigende schoonheid, een verstild panorama zo dichtbij.

Om 08.30 uur vertrokken we via een omweg  naar de Kotél (Westelijke Muur) en zagen de Israeliers genieten van de sneeuw die maar eens in de paar jaar valt in Jerusalem.



Gevolg was dat zij met groot plezier de enkele wandelaars die er waren verrasten met sneeuwballen, wij deelden in hun vreugde en moesten het ook ontgelden.

Alles lag stil in Jerusalem, bussen en taxi’s reden niet, scholen waren gesloten, wegen waren gevuld met auto’s die de heuvels niet op konden komen.

 

We besloten onze wandeling in het Austrian Hospice, net op tijd voor 40 fransciscaner monniken binnenkwamen zodat we nog een plaatsje vonden, daar hebben we heerlijke koffie met chocoladetaart genuttigd.

Vrijdagmorgen was de sneeuw verdwenen en konden we zonder regen-en sneeuwkleding met Bart Repko mee op de muur van de stad, zelfs de zon liet zich zien. In Nederland maken we zo’n snelle omslag helaas niet mee.

 

We deelden deze week de maaltijd met Gijs en Christel, de veldwerkers, en  hebben s’avonds met hen deze bijzondere periode van vrijwilligerswerk afgesloten. We hebben samen teruggekeken en onze ervaringen gedeeld en gemerkt dat het in Israël zijn voor een langere periode ons veranderd naar ons land doet teruggaan.

Mocht één van de lezers plannen hebben baanbreker te worden…..DOEN.

Zondagnacht vertrekken Janny en Margôt, maandagnacht Gerrit en Gré en ik…….ik blijf nog ruim een maand in dit mooie land.

Shalom lieve lezers,

Martha

Zevende week

Op weg naar En Gedi

Wadi Arugot

Nu het jaar bijna op zijn einde is, gaan wij even een dagje de natuur in.

We hebben het voorrecht om een auto te mogen gebruiken en natuurlijk, Gerrit als ervaren chauffeur.

Na wat rondjes Jeruzalem, gaan we met de zoef,zoef op weg naar En Gedi.


Bij de waterval
 

Een wandeling in Wadi Arugot, bracht ons op geweldige plekken, zoals de verborgen waterval en prachtige vergezichten.
Je kunt je voorstellen dat David zich daar ophield met zijn mannen toen hij op de vlucht was voor Saul.

Zicht op de Dode Zee

Ook de Dode Zee blijft je altijd weer verbazen.

Maandag oudejaarsdag , weer naar ons werk.
‘s Avonds zijn we uitgenodigd bij Joseef en Ruth, Nederlandse joodse mensen die sinds de jaren zeventig in Israel wonen.
Wat een gastvrijheid, Ruth had speciaal voor ons een soort appelflappen gebakken.
Deze bijzondere oudejaarsavond hebben we thuis af
gesloten met een dankgebed voor zoveel zegen het afgelopen jaar, dat God er altijd bij is in de mooie en de moeilijke dingen.

Nieuwjaarsdag, Janny en ikzelf hebben een vrije dag gekregen en zijn  heel stoer met de bus naar Tel Aviv gereden! Met een temp van 23 graden was dit  een cadeautje, koffie aan zee en een wandeling naar Jaffo ( hier staat nog het huis van Simon de leerlooier ). We hebben genoten van deze vakantiedag!!

Woensdag naar het ziekenhuis geweest met een bewoner, die een echo moest hebben.

Bijzonder, dat de mensen zich nu openstellen en je een soort vertrouwensband krijgt. Ze vinden het jammer dat we weer vertrekken.

Bij de wijnmakerij

Samen met ouders van Eliyau

Vrijdag, heel vroeg uit de veren om samen met Janny naar een settlement te gaan op uitnodiging van Eliyau.
Om ongeveer half tien zijn we er en worden door zijn ouders, zeer gastvrij ontvangen.
We krijgen van alles te zien en ook een maaltijd met eigen gebakken brood en kopen natuurlijk een fles biologische wijn.

Sjabbat, tafel staat gereed

Eigengebakken appelcake

Thuis met z’n allen aan het kokkerellen , voor de  6 gasten die Sjabbat bij ons komen vieren.

Na een warme en gezellige avond ging iedereen weer voldaan richting zijn eigen stolpje.

Zaterdag, naar de dienst ( Jerusalem assembly-House of Redemption), de voorganger behandelde Ezechiel 37. Na een  wandeling met enige hindernissen kwamen we om ongeveer half vier aan bij Corrie. Zij heeft heerlijk voor ons gekookt, daar hebben we dan ook van genoten met z’n allen. We zullen haar nog heel lang dankbaar zijn voor het feit dat ze ons een lift naar huis heeft gegeven. Helaas konden Gerrit en Gre er deze keer niet bij zijn omdat Gerrit erg last van zijn astma had. Gelukkig bij thuiskomst, ging het al weer wat beter,  God is een verhoorder van gebeden!

Ik geef het stokje weer over aan de volgende schrijver.
Margot

Omgeving settlement

Omgeving settlement

Omgeving settlement

Omgeving settlement



Zesde week

 We zijn alweer in onze zesde week. Het gaat snel, zeker als je maar zo’n 8 weken hebt. Er zijn zoveel dingen die we zouden willen zien en doen, maar we willen ook een beetje aan onze rust denken, we zijn tenslotte geen 40 meer!
Zondag naar de stad van David!

Als stenen konden spreken

Ingang stad van David

De stad van David is een van de meer recentere opgravingen hier in Jeruzalem. Het ligt net buiten de (huidige) oude stad en is een van de oudste resten van het vroegere Jeruzalem.



Waarschijnlijk heeft hier het paleis van David gelegen en zijn daar nog resten van te vinden. Zo op het eerste gezicht lijken en alleen maar een heleboel stenen te liggen. Maar als Inge, onze gids, dan gaat vertellen dan gaan de stenen leven. En als ze konden spreken…..wat een verhalen zouden we dan kunnen horen.

Als stenen konden spreken..

Bad van Siloam (impressie)

Ook resten van de muur die Nehemia nog opgebouwd heeft na de eerste verwoesting van de stad zijn er te vinden. We lopen naar beneden waar we het bad van Siloam vinden. Ook de tunnel van Hizkia is hier te vinden, die water vanuit de Gion (een bron) naar een groot reservoir leidt. Je kan nog door de tunnel lopen, maar dan sta je wel tot je onderbroek in het water. Leuk voor zomers, maar wij kozen voor de droge tunnel: die gaat ook naar boven.

De "droge" tunnel

Bar Mitsva

Het eerste gedeelte is waarschijnlijk de opgang naar de tempel, terwijl het tweede gedeelte aangeduid wordt als het riool van de (vroegere) stad. Gelukkig nu niet meer in gebruik! Erg krapjes allemaal, zeker als je van die brede schouders hebt zoals ik (ahum)  Daarna naar de steunmuur van de vroegere tempelmuur.  Hier was net een jongetje met zijn Bar Mitswah  bezig. Leuk om te zien.

In ieder geval: weer heel veel informatie gekregen wat we thuis nog maar eens zullen herkauwen.

Toch nog kerstfeest

Kerstboom met stal

Maandag zijn we dan toch naar Betlehem getogen. De dag voor kerstfeest. Met de bus naar de rand van de binnenstad, verder lopen. Hoe dichter we bij het centrum kwamen (daar vind je de Geboortekerk) hoe drukker het werd. Uiteindelijk kwamen we op het plein voor de kerk uit. Daar stond een enorme kerstboom met daarvoor een kerststal op ware grote zeg maar.

Muziekkorps

Een afgezette route waar rond een uur of twaalf allerlei scoutinggroepen incl. muziekkorpsen voorbij trokken. Veel doedelzakken en trommels (maar geen Schotse ruit rokken!) Er kwam geen einde aan! Dat alles ter ere van de komst van de Patriarch van Jeruzalem. Die leidt dan de diensten op kerstavond en morgen.  Maar daar hebben we niet op gewacht.

Olijfhout van Peter: de moeite waard

We zijn op ons gemakje terug gegaan, nog wat olijfhout gekocht bij Peter en vervolgens lekker Arabisch gegeten tussen de waterpijpen in.

De geboortekerk hebben we maar links laten liggen: veel te druk.

Muziek in de Christ Church

We waren weer ruim op tijd in de oude stad, waar we rond 19 u in de Christ Church verwelkomt werden met koekjes, koffie, gluhwein, soep en ander lekkers. En allemaal gratis!

Een drukte van belang...

In de kerk wordt van 18u tot 22.30u kerstmuziek gespeeld door allerlei muziekgroepjes. Je kan dan vrij in- en uitlopen. Het was een drukte van belang! We hebben er wel zo’n twee uur doorgebracht. Heerlijk, al die mooie kerstliederen, prachtige muziek en goede zangers en zangeressen. En al die mensen die vaak uit nieuwsgierigheid komen kijken en toch iets van de geboorte van Jezus meekrijgen.

In de graftuin: wel wat koud

Muziek in de graftuin

Dinsdag 1^e kerstdag ’s morgens naar de graftuin gegaan. Hier was een kerstdienst georganiseerd en kon iedereen meedoen. Wel in de open lucht, maar gelukkig bleef het droog. Er was een heel grote groep mensen uit Nigeria (wel een paar honderd) vaak prachtig gekleed, vooral de vrouwen. Met elkaar kerstliederen gezongen en het kerstevangelie gehoord. Toch wel een bijzonder plek: geboorte, sterven en opstanding van Jezus komen hier bij elkaar.

Thuisgekomen hebben we met een aantal andere Hollanders een “pot luck” maaltijd gehouden. Iedereen nam wat mee en er was meer dan voldoende om te eten! En nog wat kerstliederen gezongen. Een leuke tijd.

 

Janny: keurig wachtend op het groene licht

Tot slot: het verkeer in Jeruzalem hebben we het al eens over gehad: niet altijd even makkelijk. Iedereen lijkt maar wat te doen. Maar er is er in ieder geval een die zich keurig aan alle verkeerslichten houdt: onze eigen Janny! (Wij staan al aan de overkant!)

Voor nu: een heel gezegend 2013 toegewenst vanuit Jeruzalem. Shalom van ons allemaal

 

Gerrit

Week 5

Dit is al weer het vijfde verslag voor de weblog.

De dagen vliegen hier om, vooral ook omdat we veel beleven, mensen komen gezellig eten en geven dan hun visie op de situatie hier, al met al weet ieder weer een ander aspect te benoemen, waar we weer over nadenken met z’n allen. Zo begon de week met Koen door de oude stad gaan. Hij weet heel veel van de geschiedenis van de oude stad en alle kerken die hier zo hun plek hebben veroverd, letterlijk soms. Op elke plaats die een beetje historische waarde heeft is een kerk gebouwd en komen mensen van heinde en ver om daar te bidden. We hadden dus weer een hoofd vol informatie,  aan het eind van de dag gingen we nog naar de werkplaats van Koen, waar hij een workshop kan geven om zelf een harpje te maken, je moet wel zelf hout meebrengen wat je vaak in de woestijn kunt vinden

 

 

 

 

 

Vandaag (vrijdag) regent het bijna de hele dag, voor Israel is dat natuurlijk geweldig, want die zitten om water te springen maar voor al die toeristen en ons is het niet zo leuk. De natuur bloeit er ook van op, dat zagen we toen het de vorige keer geregend had, het werd direct  groener.

Je ziet hier ook veel verschillende vogels, die je in Nederland niet zo vaak ziet, b.v een soort Kolibrie met prachtige kleuren, jammer dat ze zo snel zijn dat we ze niet op de foto kunnen zetten, maar kom zelf maar kijken. De grote kraaien zijn hier ook, ze zien er wel wat anders uit maar hun gedrag is het zelfde als in Nederland.

Als ik naar m’n werk ga, ga ik met de Arabische bus en heb ik een prachtig uitzicht op het Kidron dal, dat is echt steeds weer genieten.

Trouwens dat doe ik toch daar wel, je kunt zoveel liefde kwijt aan de kinderen, en ik heb bewondering voor de werkers daar, die met zoveel inzet voor de kinderen elke dag weer present zijn.

Ik ben extra op de dagbesteding, waar kinderen soms uit het huis komen (op het zelfde terrein dus) maar  ook waar kinderen van huis worden opgehaald.

Een van de werkers uit de klas waar ik bij ingedeeld ben vertelde het volgende verhaal: Er was een meisje dat vanuit haar thuis situatie elke dag naar het huis kwam, ze kon niet anders dan liggen, maar door de intensieve aandacht therapie en liefde, kan ze nu lopen onder begeleiding.

Wat een getuigenis voor het huis en haar werkers.

Een van de andere kinderen is Sameh, hij is blind en heeft vele handicaps, maar als je hem aan het lachen krijgt kan hij zo schateren, daar geniet ik zo van van.

Ook op de andere werkplek  heb ik het steeds meer naar m’n zin. Kleine kinderen die met hartproblemen uit een van de buurlanden  worden gehaald en in een  joods ziekenhuis worden behandeld, sommige zijn nog zo klein.

Vandaag 21dec zijn we naar de Hurva synagoge geweest voor een rondleiding. Deze synagoge is nog niet zo lang geleden hersteld en is prachtig om te zien.

 

 

 

Nou ik geef het stokje weer door aan een ander, want er staat weer een heerlijke sabbat maal voor me klaar.

Gre

Week 4

Vandaag is het mijn beurt om een verhaal te schrijven.

Zondag 9 december zijn we met Coen op stap geweest, eerst naar Bethel waar Jacob zijn droom kreeg over de Engelen die neerdaalden en opklommen langs de ladder. Op diezelfde plek was ook de tempel van Jerobeam daar waren de resten nog van te zien.

In Silo zagen we aantal vrouwen weven aan een proeflap met het plan het voorhangsel weer in de oorspronkelijke kleur en afbeelding te maken.

We hebben de plaats gezien waar de tent der samenkomst ( tabernakel) heeft gestaan. We zijn naar de bergtop gereden waar Hanna heeft gebeden om een kind en waar 5 joods orthodoxe gezinnen wonen omdat ze geloven dat God dit land aan hen gegeven heeft. Elke morgen neemt de joodse vader een ritueel bad in een bron van ongeveer 5 meter diep.

Vrijdag 14 december zijn we op bezoek geweest naar de westbank.  We kregen daar een rondleiding met uitleg. We gingen daarna via het checkpoint, waar streng gecontroleerd werd, weer naar Jeruzalem en hebben daar via de Damascuspoort in de oude stad een Falafel gegeten.

In de loop van de middag kwam Wilma die ons leerde challot te bakken en ons vertelde over brood en welke betekenissen dat heeft in de bijbel (Jezus is het Brood des levens). Met Wilma,Channa en de buren hebben we Shabbat gevierd.

Dit was het voorlopig, Janny

Week 3

Vandaag is het mijn beurt om iets vertellen over ons baanbrekerswerk.

De weken vliegen voorbij, we beginnen aan onze vierde week, ik vind het een klus om te kiezen uit

welke belevenissen ik iets zal delen.

Allereerst maar mijn werk, dat bestaat uit het bezoeken van eenzame, zieke en arme

ouderen in "Old city " van Jerusalem. Als je ooit de oude stad hebt bezocht dan weet je hoeveel

straatjes er zijn. Kleine smalle straatjes met op enige afstand van elkaar een

deur, achter zo'n deur is niet één huis zoals wij dat kennen, maar weer een straatje

waarin weer deuren met daarachter trappetjes met weer gangen en hoeken en deuren etc.

Je begrijpt dat de eerste dagen behoorlijk hectisch waren. Iemand van de sociale dienst

ging 1 keer mee om de weg te wijzen en nam vervolgens aan dat ik de volgende keer alleen

mijn weg zou vinden. Dat is wel gelukt met een kaart (die overigens niet klopte),

het onthouden van de kleur van de voordeur, het tellen van de trappen en soms met het maken van een foto.

Ik kwam dan soms wel 3x langs dezelfde winkeltjes en dat viel de verkopers op. Het voordeel daarvan was dat

ze me niet meer vroegen naar hun koopwaar te komen kijken en ook niet meer achter me aanliepen met hun spullen.

Eén van de mensen die ik bezoek is een russisch orthodoxe zuster. Zij heeft 2 jaar geleden een

hersenbloeding gehad en is daardoor gedeeltelijk verlamd. Iedere dag doe ik ruim een half uur loopoefeningen met haar, we hopen dat zij over een poosje geen hulp meer nodig heeft en zich alleen kan verplaatsen.

Het is een humoristische zuster. Zij heeft een kanarie genaamd "Coco Chanel", zij is de schoonheid zelve.

Op een gegeven moment kwam ik wat vroeger dan gewoonlijk bij haar en zag dat zij haar schildpad voerde. Terwijl zij het beest de hemel in prees, beet hij intussen 2x in haar vinger, het was een klein wondje, maar toch. "Koekschja", zo heet de schildpad, slaapt onder het kacheltje in de huiskamer, ook loopt hij langs de plinten in huis en neemt zo alle stof mee, dat vindt de zuster wel heel handig.

Zuster vond het prima dat ik haar foto op onze website zou zetten.

Een andere ochtend had ik de gelegenheid de " Bar mitswa" te mogen beleven / bekijken bij de Westelijke Muur.

Dat is een indrukwekkend mannen gebeuren, dat 2 keer in de week plaatsvindt. Jongens die de leeftijd van 13 jaar hebben bereikt worden verantwoordelijk onder de joodse wet, daarvóór lag alle verantwoordelijkheid bij de ouders. De jongens doen o.a.de gebedsriemen om, daarbij worden zij geholpen door hun vader, zij lezen voor het eerst hardop voor uit de Thora en dragen daarna de boekrol over het plein onder begeleiding van dans en handgeklap van vader, broers en andere mannelijke familieleden. De vrouwen, moeders, grootmoeders en andere vrouwelijke familieleden en vrienden bekijken vanuit het vrouwengedeelte, boven op stoelen staand, het feestelijk gebeuren en werpen allemaal snoepjes naar de zoon, dit alles onder gejuich en geroep. De zoete snoepjes, hoe meer hoe beter, betekenen een zoet / goed leven voor de toekomst vertelde een moeder die stralend naast mij op de stoelen stond.

Ik laat het hierbij, volgende week een andere baanbreker.

Shalom,Martha

Ons tweede berichtje

Het tweede berichtje van de jongste, (nog net niet)!

Vandaag zondag zijn we met z’n allen naar Yad Vashem geweest en ook al was het voor een aantal van ons de tweede keer , het maakte toch weer grote indruk.



Yad Vashem

Maandag het werk weer opgepakt, Janny en ik reizen iedere dag zo’n 30 minuten heen en terug naar ons werk in een buitenwijk.

Het is een huis, waar gehandicapte bewoners hun thuis hebben en anderen gehaald en gebracht worden voor therapie of dagbesteding.

Donderdagavond was er een afscheidsavond van twee Zuid Koreaanse vrijwilligers en Koreaans eten , wij waren hiervoor ook uitgenodigd.

Het was genieten samen met de bewoners, sommigen waren zeer ontroerd bij de afscheid, dat gepaard ging met muziek en woorden van deze jonge mensen.

Vrijdag begon ons vrije weekend en na wandelen op de muur, even naar huis om te poetsen en de maaltijd voor te bereiden, gauw weer terug wandelen naar de Kotel ( westelijke muur) om het begin van de sabbat mee te maken.

Vele mannen en vrouwen kwamen om de Sabbat te verwelkomen en te aanbidden, ook kwamen groepen jonge mannen, dansend en zingend over het plein naar de muur.

's Avonds gezamenlijk in ons huis de sabbatmaaltijd gevierd met gebed en gezang.

Zaterdagochtend, weer een mooie dag, heerlijk weer, 23 graden en onze buren stelden ons hun terras ter beschikking zodat we in het zonnetje van onze koffie konden genieten.

Is dit genieten of niet!

‘s Middags de graftuin bezocht waar we samen het avondmaal hebben gevierd omringd door het gezang van vele broers en zussen uit allerlei continenten.

Avondmaal in de graftuin

In de oude stad werden we binnengeroepen bij een aantal jonge Nederlandse mannen die een prachtig lied voor ons gezongen hebben.

Na vele wandelstappen en een lekkere gevulde soep gaan we de avond in.